Gooooooooeeeeedemorgen! Vandaag gaat de wekker al om 05.30.... we moeten de koffers om 06.15 buiten hebben staan zodat deze weer met een pick-up naar de bus gebracht kunnen worden. Na zo'n 2 uur rijden door een prachtig groen landschap met zo nu en dan een mistbankje en her en der indianen dorpen hebben we een koffie stop. Nu volgen de laatste momenten met onze chauffeur Onny want in Guatemala krijgen we een andere bus en een andere chauffeur. In Mexico hebben we (te, 331751km gereden. De grens formaliteiten gaan met een overduidelijk gevoel van oplichting. Om Mexico uit te gaan moeten we 500 pesos per persoon betalen, omgerekend zo'n €25,- normaal is dit tussen de 1 en 5 euro. Een stukje verderop worden de koffers op karretjes geladen en naar de grens met Guatemala gebracht, wij lopen er achteraan dit is een paar honderd meter. Om Guatemala in te komen kost het 10 quetzal zo'n €1,25 dat valt dus best mee. Er worden twee pick-ups geregeld waar alle koffers en wij op mee mogen naar onze nieuwe bus. Het is een wir war van mensen, scooters en tuc-tucs waar we doorheen rijden. Na al deze chaos staat onze bus er met onze nieuwe chauffeur, Luïs er. De koffers worden weer overgelaten en na de nodige onderhandelingen over de prijs voor de rit kunnen we gaan beginnen aan ons avontuur in Guatemala!!! We rijden eerst naar Huehuetenango (huehue spreek je uit als weewee) onderweg zien we al koffieplantages, bananenbomen, indianen dorpen soms heel hoog in de berg en chicken bussen, dit zijn oude Amerikaanse schoolbussen die worden met allerlei velle kleuren geverfd aan de buitenkant, ze zien er echt prachtig uit, ze rijden alleen wel heel erg hard en op een plek voor 2 personen zitten makkelijk 4 of 5 mensen, alle bagage gaat bovenop de bus op deze manier kan je ook van stad naar stad reizen. Na een matige lunch rijden we door naar Panajachel. We hebben nog een korte stop in San Cristobal Totonicapán om bij een heel druk kruispunt te kijken hoe dat nou gaat met al die chicken bussen en hoe ze die vol geladen krijgen. Vlak hierna rijden we op 3017 meter het hoogste punt van onze reis, ze noemen het hier ook wel Alaska vanwege de dichte mist en harde wind. Wat een prachtige weg is dit! Met haarspeldbochten over bruggetjes en zo steeds een beetje dichterbij het meer van Atitlan te komen. Om 17.45 komen we aan in ons hotel, het ziet er allemaal weer prachtig uit. Helaas hebben we de vulkanen rond het meer nog niet goed kunnen zien, maar dan blijft dit gewoon een verassing voor morgen. We doen een drankje bij het zwembad en gaan gezellig eten met de groep.