We beginnen aan onze reis naar huis om 06.45, de bus staat al op ons te wachten. Om Playa del Carmen uit te komen hebben we even wat tijd nodig want er is een lantaarnpaal op de weg gevallen dus alles moest omrijden. Maar ruim op tijd komen we aan op het vliegveld en hebben we 1365km gereden met Albino. Eerst moeten we langs de immigratie dienst waar gekeken wordt hoelang we nu in Mexico zijn geweest waarna er een krabbel op het document wordt gezet die we bij de grenspost van Guatemala en Mexico een week geleden hebben ingevuld. Vervolgens moeten we zelf inchecken bij een computer waar we onze stoelen niet meer kunnen aanpassen en eigenlijk dus niet naast elkaar konden zitten. We lopen naar een incheckbalie om de koffers af te geven en vragen toch nog even of deze meneer ons kon helpen om alsnog naast elkaar te zitten,maar helaas. Eerst maar even ontbijten en kijken of we dit met de groep of in het vliegtuig kunnen oplossen. Nadat we een rondje heben gelopen en echt hebben geprobeerd onze pesos op te maken gaan we in de rij staan om te boarden. In deze rij is 1 van onze groepsgenoten die alleen reist zo vriendelijk om van stoel te wisselen en kunnen we gewoon lekker naast elkaar zitten. De eerste vlucht verloopt prima en duurde maar 2 uurtjes. Nu maar weer afwachten hoe lang alle controles gaan duren in Houston. Eerst moeten we naar een computer waar je paspoort op een scanner gelegd moet worden, waar je vingerafdrukken gescand worden en waar een foto wordt gemaakt. Blijkbaar doen wij alles goed want waar de rest van de groep achteraan kon sluiten in een rij van een uur konden wij gewoon doorlopen en waren super snel alweer achter de douane aan het genieten van een pizza slice. Het volgende vliegtuig is een stuk groter dan de eerste en zit helemaal vol maar gelukkig wil dezelfde vrouw als bij de eerste vlucht wel ruilen en zitten we heerlijk naast elkaar. De vlucht gaat op zich prima maar een nachtvlucht van 9 uur is niet ons ding omdat we niet echt kunnen slapen. Maar we hebben het gedaan en zijn weer terug in Nederland! We rijden over de snelweg naar de gate, door de paspoort controle en op naar de bagage band. Rick z'n koffer is er al snel maar waar die van Wendy bleef, geen idee. Wel lag er een koffer op de band die in een plastic zak gedaan was, ja hoor die is van Wendy. De koffer is kapot en kan niet meer dicht. Nadat we hier melding van hebben gemaakt lopen we door de deuren naar buiten waar Chantal & Daniel ons staan op te wachten, heerlijk met de auto naar huis.

Dit is het dan, ons laatste reisverslag! We hopen dat jullie het leuk vonden om met ons mee te lezen. Wij hebben een super vakantie gehad en vonden het erg fijn om dit met jullie te delen.

Dikke kus en wie weet tot onze volgende reis!